Zou jij voor …..werken?
Vorige week kreeg ik een ethische vraag voor mijn kiezen. “Jos, zou jij werken voor een datingsite die vreemdgaan expliciet propageert?”. Poeh. Dat was me een vraag. Hij houdt me kennelijk nog steeds bezig. Sommige keuzes zijn echt heel simpel. Wapenhandel? Zullen we nooit doen. Een politieke partij? Die keuze is ook vrij klein. Maar dit is net zo’n grensgeval.
Sport of bier?
Ik geloof er heilig in dat je succesvoller zult zijn wanneer je werkt voor bedrijven als je vierkant achter de filosofie van zo’n organisatie staat. Dat maakt dat je vanuit eigen interesse toch vaker gesprekken zult hebben en ideeën zult verzinnen. In die zin is werken voor een groot sportmerk moreel beter te verantwoorden dan het werken voor een biermerk. Immers, via sport werk je aan gezondheid. Bij bier werk je uiteindelijk misschien ook wel aan alcoholisme en allerlei ziektes. Of aan gezelligheid natuurlijk. Werken voor een online goksite? Zolang iemand tientjes besteedt is er niks aan de hand. Voor die paar mensen die in de problemen komen. Is dat de verantwoordelijkheid van het individu of heeft de goksite dat uitgelokt? Mits er goede voorlichting is, dan ben ik voor eigen verantwoordelijkheid.
Toch is dat anders bij die ene site die vreemdgaan propageert. Iedereen die daar aan meedoet, doet iets wat in mijn ogen niet kan. Vreemdgaan. En dan niet vanuit spontane geiligheid. Maar met voorbedachten rade. Dat zou voor mij een reden zijn om dus nee te zeggen.
Het recht op communicatie
Je kunt zo’n vraagstuk ook puur professioneel bekijken. Zo’n partij vraagt pr-advies, is keurig geregistreerd bij de Kamer van Koophandel, betaalt z’n personeel netjes, heeft haar servers op groene stroom draaien etc. Is er dan ook niet zoiets als “het recht op communicatie?” Net zoals iedereen die in de beklaagdenbank zit, recht heeft op een advocaat?
Grenzen tussen ergens bij en voor werken vervagen
Ik vroeg me ook af hoe het zou zijn als ik aan klantzijde zou werken. Voor welke bedrijven en organisaties zou ik ooit Coopr willen verlaten ? Dat zijn er maar weinig. Dan gaat ook wát het bedrijf doet en hóe zij dat doen ineens zwaar tellen. Maar ook die grenzen vervagen. Als je succesvol in PR wil zijn, moet je steeds meer begrijpen van de business waar je in zit, je daar in kunnen verplaatsen. Het helpt best als jouw visie enigszins in lijn ligt met het bedrijf waar je de PR voor moet doen. Hoe zal het externe publiek je anders geloven?
Ik ben benieuwd hoe anderen hier naar kijken, ik hoor graag jullie reactie via de comments.
More articles like this
Hoe merken op kleine schaal de grootste fans kunnen bouwen
De band die voetbalclubs en hun supporters onderling hebben en onderhouden, is iets waar menig merk jaloers op zal zijn. Zij kunnen alleen maar dromen van fans zoals voetbalclubs die hebben. Maar waar grote, mondiale merken vaak denken dat ze daarvoor een miljoenenbudget nodig hebben, geloof ik dat je ook een voorsprong kunt creëren door op kleinere schaal aanwezig te zijn. Mits je als merk durft te kiezen.
‘Je bouwt geen community om het merk, maar om wat mensen met elkaar willen beleven’
Steeds meer merken dromen ervan: een trouwe community van fans die elkaar opzoeken, samen dingen doen en zich verbonden voelen met het merk. Maar werkt dat eigenlijk wel? En zo ja, voor wie dan? Jos kijkt er met een nuchtere maar scherpe blik naar. ‘Niet elk merk hoeft dit te doen. Maar als je het doet, moet je het goed doen.’
‘Waarom marketing (ook) mensenwerk blijft’
Afgelopen week sprak ik Wing Cheung. Die naam zegt je misschien niets, maar hij schreef een boek dat je als business-to-business marketeer even moet checken: Word B2B meesterverleider. Niet omdat hij nou de hele marketingwereld omverblaast met nieuwe theorieën, maar omdat hij iets doet wat we in deze AI-gekte bijna vergeten: hij gelooft in mensen.