Het visitekaartje in Azië
Het visitekaartje in Nederland deugt dan ook niet. Dat geldt ook voor de mijne. Als de functie van visitekaartjes dan herkenning is, waarom staan er dan zelden foto’s op? In Azië zie je dat veel. En dat is echt niet omdat wij denken dat Aziaten zoveel op elkaar lijken. Ook de poken is het niet geworden. Natuurlijk een onhandig ding waarbij de andere partij ook zo’n ding moet hebben. Dat is niet handig.
Geen visitekaartje als strategie
Misschien is de oplossing wel heel simpel. Vanaf nu ga je opvallen door je visitekaartjes weg te gooien en op te vallen door ze juist niet te hebben.
Voordeel 1: Je hebt gelijk een gesprek over het bewust niet hebben van een visitekaartje. Kwalitatief contact dus!
Voordeel 2: Als hedendaagse communicatieprofessional heb je natuurlijk een smartphone met LinkedIN app bij je.Waarom niet ter plekke de connectie zoeken ? Daar waar het niet lukt, vraag je het kaartje van de ander. Op dat moment heb je jezelf alvast verzekerd van een contactmoment! én op de langere termijn ontvang je statusupdates van de mensen die je volgt. Je weet het als ze van baan of positie veranderen. Elk felicitatiemoment is óók een interessant contactmoment.
Voordeel 3: Je maakt alleen contact met die mensen waarvan je het de moeite waard vindt. Hoe vaak je bij netwerkevents opgescheept zit met kaartjes waar je vooraf van weet dat je er niets mee gaat doen.
Hoe denk jij hierover? Ga jij stoppen met visitekaartjes uit te delen of bestel je weer nieuwe als ze op zijn?