Wat doe je als je zelf de doelgroep niet bent?

Het is ons allemaal ongetwijfeld wel eens overkomen. Ik herinner mezelf nog dat we meededen (wat redelijk uniek is voor ons) aan een aanbesteding van de overheid, we hadden best een goede campagne bedacht, goed inzicht, best aardig creatief denkwerk gedaan en een goed concept gepresenteerd, maar we gingen faliekant de mist in met het beeldgebruik. Te eenzijdig, te homogeen. We werden, met andere woorden, dus even wakker geschud. Hoe kun je nu voorkomen dat je steeds in je eigen aannames trapt. We schetsen vier zaken om op te letten.

 

1. Confronteer jezelf met je eigen aannames
Er bestaan allerlei trainingen waarin je geconfronteerd wordt met je eigen vooroordelen. Deze trainingen zijn momenteel vooral ingericht op kleur en culturele diversiteit. Ik zou zo’n training graag van veel meer perspectieven willen laten voorzien. Stad versus platteland. Links versus rechts. Progressief versus conservatief. Hoogopgeleid versus laagopgeleid. Gender. Waarden, religie, noem maar op. We bekijken alles wat we doen immers vanuit onze eigen bril. Hoe we opgevoed zijn, met wie we ons omringen, et cetera. Het lijkt mij wel aardig als je een soort blauwdruk van je eigen denken kunt krijgen. Net zoals je weet wat je communicatiestijl is, is het ook wel aardig om te weten te komen van jezelf welke denkpatronen je er allemaal op nahoudt. Als je dat weet kun je je ook beter verhouden tot anderen en het perspectief van de ander innemen.

 

2. Workshops en gesprekken met je doelgroep en andersdenkenden
Daarna begint pas het echte werk. Buiten je comfortzone stappen. Ga de straat op, praat met de mensen. Ontdek hun dromen, hun angsten, hun verlangens. Begrijp je echt de emoties achter de aankoop? Stel alles wat je dacht en vermoedde ter discussie en stel open vragen. Bel eens een zwikkie journalisten om over een onderwerp te praten voordat je ze een mediapitch in hun maag splitst. Hoe denken zij over een onderwerp en de organisatie waar je een campagne voor in elkaar aan het sleutelen bent. Betekent het merk waarvoor je werkt iets voor mensen of moet je dat nog helemaal zien op te bouwen. Goede workshops en gesprekken helpen je dan ook bij het maken van keuzes. Ze drukken je met de neus op de feiten en brengen realiteit aan in het verhaal wat in de briefing stond die zo zorgvuldig geschreven is.

 

Diversiteit binnen een team is een prachtig ideaal om na te streven. Het is echter niet altijd even eenvoudig te realiseren in de praktijk. In de vroege fasen van een organisatie neig je ernaar samen te werken met mensen die je kent en vertrouwt, vaak afkomstig uit je eigen netwerk. Dit is een natuurlijke neiging, vooral in een wereld waar vertrouwen en bekendheid van groot belang zijn.

 

Echter, in tijden van snelle groei en toenemende druk, is er het risico dat je blijft vissen in dezelfde vijver, waardoor je vast komt te zitten in een zich herhalend patroon van gelijkgestemdheid. Het is van cruciaal belang om te beseffen dat echte groei, innovatie en een diepgaand begrip van diverse markten voortkomen uit een verscheidenheid aan perspectieven. Het is daarom essentieel om te investeren in een langetermijnbeleid. Een beleid dat zich richt op het aantrekkelijk maken van je organisatie voor een brede waaier aan talenten. Dit gaat verder dan louter culturele diversiteit; het gaat om het omarmen van verschillende vaardigheden, levenservaringen en denkwijzen. Het realiseren van dit ideaal is wellicht een uitdaging, maar absoluut noodzakelijk voor organisaties die willen blijven groeien en vernieuwen.

 

4. Nieuwsgierigheid als wapen
In de PR- en communicatiewereld is nieuwsgierigheid niet zomaar een bijkomendheid, het is het wapen tegen gevaarlijke aannames. Aannames? Die sluipmoordenaars van effectieve communicatie. En laat me je vertellen, als je het type bent dat stopt bij de oppervlakte en niet graaft naar het ‘waarom’, dan ben je gedoemd om in die aannames te trappen. Nieuwsgierige geesten, daarentegen, zijn constant op hun hoede voor vooringenomen valkuilen. Ze stellen vragen, niet uit plichtsbesef, maar uit een diep verlangen om écht te begrijpen. Ze zijn degenen die de consensus in twijfel trekken, die niet genoegen nemen met ‘zo doen we dat altijd’ als antwoord. Nu is het gemakkelijk te zeggen dat je open-minded bent en niet snel oordeelt. De realiteit? We hebben allemaal onze blinde vlekken en vooroordelen.

 

Maar de nieuwsgierige PR & Communicatieprofessional is zich daar pijnlijk bewust van en maakt er een sport van om deze uit te dagen. Ze zetten hun nieuwsgierigheid in als een soort intern alarm; het gaat af bij elke vage aanname of half antwoord. In een veld waar effectieve communicatie het verschil maakt tussen misverstanden en helderheid, tussen falen en slagen, is het cruciaal om constant te streven naar begrip en authenticiteit. En dat begint met het onderkennen en uitdagen van onze eigen aannames, een taak waar nieuwsgierigheid de weg wijst. Dus, voordat je je volgende campagne of boodschap lanceert, stop even. Vraag jezelf af: “Wat neem ik hier als vanzelfsprekend aan?” En laat die nieuwsgierigheid je gids zijn naar een meer genuanceerde en effectieve communicatie.