Persmap niet meer van deze tijd!
Vandaag is de Jaarbeurs in Utrecht weer omgetoverd tot het reiswalhalla van Nederland; ook wel bekend als de Vakantiebeurs. Ook ik was van de partij. En als vanzelfsprekend zag ik ze weer langssjokken: journalisten met te zware tassen vol met informatie die meer kans heeft in de prullenbak te belanden dan verwerkt te worden in een artikel. Zonde van tijd, geld en energie die aan al die tasinhoud wordt besteed. En heel eerlijk, anno 2013 ook echt niet meer nodig.
Teveel van teveel
Zoals altijd start de Vakantiebeurs met de Vakdag, waarop de hele reisbranche samenkomt. Er wordt teruggeblikt op het afgelopen reisjaar, landen worden gepresenteerd en volop genetwerkt. Ik was er om de stands van onze eigen klanten te bezoeken, journalisten te woord te staan, bij te praten met verschillende partijen en te netwerken. Het valt mij altijd op hoe de ene stand compleet over de top is aangekleed en de andere stand amper opvalt. Hetzelfde geldt voor de tassen die meegegeven worden aan de bezoekers. Tassen vol zware persmappen en ‘give-aways’, van mokken, tot pennen en pluche mascottes…Serieus, ze komen allemaal langs.
De persmap is niet meer
Natuurlijk zijn er ook partijen die hun bezoekers niet met een zware persmap laten zeulen. Zij zetten de informatie op een usb-stick. Hartstikke handig en een branded usb-stick werkt als goede en nuttige weggever. Toch vraag ik me anno 2013 af of het überhaupt nog nodig is om journalisten alle corporate informatie en dergelijke mee te geven? Voor veel van onze klanten richten wij Social Media Newsrooms in, zoals bijvoorbeeld voor DFDS Seaways. Een centrale plek waar de journalist alle relevante informatie kan vinden over het betreffende bedrijf; van de laatste persberichten, corporate informatie, hoge resolutie beeldmateriaal, contactpersonen, etc. Als je als bedrijf een Social Media Newsroom hebt, dan is de persmap in welke vorm dan ook toch overbodig? Alle informatie is online voor iedereen vindbaar en toegankelijk.
Alles draait om de relatie
En begrijp me niet verkeerd, natuurlijk vinden journalisten het leuk om iets te krijgen. Of dat dan de mokken en de pluche mascotte moeten zijn…dat laat ik even in het midden. Als je het mij vraagt, zit de meerwaarde op dit soort dagen niet in de gevulde tassen die journalisten meekrijgen, het gaat om het gesprek dat je hebt, de informatie die ter plekke wordt verschaft en de opvolging die je hieraan geeft. Het is het begin of de verdieping van een relatie en daar valt of staand álles mee.
More articles like this
Hoe merken op kleine schaal de grootste fans kunnen bouwen
De band die voetbalclubs en hun supporters onderling hebben en onderhouden, is iets waar menig merk jaloers op zal zijn. Zij kunnen alleen maar dromen van fans zoals voetbalclubs die hebben. Maar waar grote, mondiale merken vaak denken dat ze daarvoor een miljoenenbudget nodig hebben, geloof ik dat je ook een voorsprong kunt creëren door op kleinere schaal aanwezig te zijn. Mits je als merk durft te kiezen.
‘Je bouwt geen community om het merk, maar om wat mensen met elkaar willen beleven’
Steeds meer merken dromen ervan: een trouwe community van fans die elkaar opzoeken, samen dingen doen en zich verbonden voelen met het merk. Maar werkt dat eigenlijk wel? En zo ja, voor wie dan? Jos kijkt er met een nuchtere maar scherpe blik naar. ‘Niet elk merk hoeft dit te doen. Maar als je het doet, moet je het goed doen.’
‘Waarom marketing (ook) mensenwerk blijft’
Afgelopen week sprak ik Wing Cheung. Die naam zegt je misschien niets, maar hij schreef een boek dat je als business-to-business marketeer even moet checken: Word B2B meesterverleider. Niet omdat hij nou de hele marketingwereld omverblaast met nieuwe theorieën, maar omdat hij iets doet wat we in deze AI-gekte bijna vergeten: hij gelooft in mensen.