Nick Klaessens – Freelance journalist/eindredacteur van oa. Playboy, LINDAnieuws, ?VOGUE Man
1. Wie of wat is jouw belangrijkste (nieuws)bron?
Dat verschilt per opdrachtgever. Voor LINDAnieuws vind ik de leukste virals via Twitter en op Facebook dankzij ‘vrienden’ die ik in het echte leven eigenlijk nooit zie. Voor Playboy is het een mix van persberichten, mailen met freelancers, nieuwsbrieven van buitenlandse blogs en kijken wat Playboys in het buitenland doen.
2. Hoeveel persberichten krijg je gemiddeld op een dag en hoeveel daarvan belanden in de prullenbak? Waarom?
Toevallig heb ik laatst een ochtend besteed aan het klikken op unsubscribe-knoppen. Dat scheelt een hoop tijd elke dag, joh. Ik denk dat het er nu zo’n tien á twintig per dag zijn, waarvan er gemiddeld twee á drie echt bruikbaar zijn. Er belanden nog steeds veel mails ongelezen in de prullenbak, wat echt met tijd te maken heeft en met de radar die ik op dat moment aan heb staan.
3. Hoe zie jij de ontwikkeling van native advertising binnen de journalistiek?
Als er aandacht aan besteed is, super duidelijk is waar het vandaan komt én het ook daadwerkelijk past bij het medium, dan heb ik er geen problemen mee. Zowel vanuit de consument als vanuit de mediamaker. Elke vorm van geld is welkom, maar het moet wel in de geest van het medium zijn.
4. Zijn bloggers een verrijking of verarming van het medialandschap?
Een verrijking van het medialandschap, maar een verloedering van de Nederlandse taal. Ik vind het mooi om te zien hoe doelgroepgericht sommigen zijn. Gewoon wat een studentje ‘s avonds eet. Verzin het maar, ik kwam er niet op hoor toen ik dat bord nasi naar binnen schoof vijftien jaar geleden. Bloggers hebben een ideale speelruimte vergeleken met traditionele media: je merkt meteen of iets werkt of niet. Tijdschriften hebben nooit écht zo’n barometer gehad.
5. Hoe ziet de ideale samenwerking tussen Playboy en een PR-bureau (of merken) eruit?
Als een PR-bureau ons een primeur gunt die andere media pas een maand later mee kunnen nemen. Dat het betreffende merk dan ook op ons rondborstige lijf geschreven is en dat wij er een mooie productie van maken. Zoiets?
6. Wat is jouw grootste irritatie bij PR-bureaus of -adviseurs?
Het zal vast geen openbaring zijn, maar dat achter mailtjes aan bellen is vreselijk. Moet zeggen dat het steeds minder vaak voorkomt en dat het helpt als je mensen er direct op aanspreekt. Aan de andere kant vind ik het chique als je als journalist zijnde ook een pdf’je en ‘dankjewel’ mailt als je blij bent met een samenwerking. Tja, en met PR-bureaus die correctiemails sturen nadat de geïnterviewde al lang heeft laten weten dat hij of zij het een leuk verhaal vinden, daar heb ik ook niet zoveel mee.
7. Waarvoor mag een PR-adviseur jou wakker bellen?
Als m’n huis in de fik staat. Of als ze een interview met een tof iemand in de aanbieding hebben, waarbij het niet hoeft te gaan over het horloge-, parfum- of schoenenmerk.
8. Wat is het meest waardeloze persbericht dat je recentelijk hebt ontvangen?
Zulke dingen moet je antwoorden aan degene die je zo’n bericht stuurt. Ik heb ook een aantal opdrachtgevers waar ik persberichten voor schrijf. Daar heb ik meer moeite mee dan met het schrijven van een negatieve recensie. Ik zou een slechte PR-adviseur zijn.
9. Op welk door jou geschreven artikel/interview ben je trots en waarom?
In januari mocht ik wielrenner Tom Dumoulin interviewen voor VOGUE Man. Tijdens een trainingskamp in Spanje. Altijd lekker natuurlijk om naar Spanje te vliegen als het hier taffeskoud is. Het werd een iets minder romantisch verhaal. Tijdens de training botsten zes ploeggenoten van Tom frontaal op een auto die op de verkeerde weghelft reed. Ik reed met een ploegleider achter het groepje aan en was dus als eerste ter plaatse. Er volgden twee afgrijselijke uren en nog steeds denk ik er elke week wel een keertje aan. Ik schreef er een verhaal over dat in overleg met de wielerploeg pas geplaatst is nadat alle renners hersteld waren. Het artikel is goed, maar ik ben vooral trots op hoe ik die dag gehandeld heb.
10. Wat is jouw gouden tip voor de PR-adviseur?
Denk per klant of product na voor welk medium het interessant is. Je hoeft geen kant-en-klare pitches voor verhalen te sturen. Dan word je alleen maar ongelukkig van creativiteit die niet gebruikt wordt.
Ben je het met de volgende stellingen eens of oneens?
11. Nieuws is eigenlijk nooit echt ´nieuw´ meer.
In elk geval minder lang. Als er belangrijk nieuws bij LINDAnieuws is – variërend van ‘Kiki Bertens bereikt halve finale van Roland Garros’ tot ‘Vliegtuig EgyptAir stort neer’ – en we hebben het twintig minuten nadat het op ANP staat, dan wordt er al getwijfeld over wel of niet pushen. Maar je moet er altijd scherp zijn op dat de meeste mensen níét de hele dag bovenop het nieuws zitten.
12. De traditionele journalistiek gaat verdwijnen en alleen online media blijven bestaan.
Ik denk sowieso niet dat kranten en tijdschriften gaan verdwijnen. Ze zullen wel nieuwsgierig om zich heen moeten blijven kijken om aansluiting te houden met het veranderende medialandschap. En ja, dat speelt zich online af. Maar kijk naar LINDA. Dat blijft flirten met andere verschijningsvormen. Niet om te scoren, maar uit nieuwsgierigheid. Hoezo zou Linda de Mol een blad over en voor homo’s maken? Toch? Maar als je het blad ziet, hoe gedegen het in elkaar zit, hoe origineel de interviews zijn (wanneer had jij voor het laatst aan Hans van Willigenburg gedacht?) en de discussie die het losmaakt. Dat is met liefde, kennis en ervaring gemaakt. Die impact zou een frutselblog niet kunnen veroorzaken. Wat was de vraag ook alweer?
13. Ik heb een zwarte lijst met PR/adviseurs / – bureaus.
Nee. Er zijn wel PR-mensen waar ik al blij van word als ik hun naam zie in m’n inbox. Dat heeft niet met de inhoud te maken, maar met de persoonlijke benadering. Vooral in de muziekwereld zijn er een hoop enthousiasmerende mensen.
14. Een persbericht dat algemeen wordt verzonden heeft geen nut meer.
…heeft véél minder nut ja. Dus waarom zou je voor die optie gaan als je met iets meer moeite meer media kan bereiken?
15. Exclusiviteit heeft geen bestaansrecht meer.
Natuurlijk wel. Alleen is de definitie veranderd, net als het PR-wezen en de journalistiek zijn veranderd vergeleken met een jaar geleden, drie jaar geleden, tien jaar geleden en laat staan voordat iedereen internet had. Het is de taak van een journalist om iets exclusiefs aan zijn lezer te brengen. PR-bureaus kunnen een goeie hulp zijn bij het faciliteren van content, maar het gaat er uiteindelijk om wat ‘wij’ ermee doen.
Bij Coopr kennen we Nick als een humoristische journalist. Voor ons een fijne journalist om mee samen te werken, maar wat vindt Nick van samenwerken met PR-bureaus? Is er bijvoorbeeld een zwarte lijst met PR-bureaus- en adviseurs? Dat zeker niet! Want als iets niet werkt, is hij eerlijk genoeg om zich er voor af te melden. Of hij mailt eerlijk dat hij niks met zulke onderwerpen/vibes/benaderingen kan. Ondanks hij tien á twintig persberichten per dag ontvangt, zijn er slechts een handvol interessant. Een primeur opent hij natuurlijk wel, daar mag je hem zelfs voor wakker maken! Zijn belangrijkste punt? Dat PR-bureaus het product en medium moeten kennen, want van standaard berichten daar wordt niemand gelukkig van!
Heb jij ook zin om jouw mening te delen op de Coopr Klaagmuur en even flink te spuien over ons PR-adviseurs? Stuur dan een mailtje naar marcel@coopr.nl!
