Get in touch
Moeten we nog wel willen werken voor…? image

Moeten we nog wel willen werken voor…?

Haarlem verbood als eerste stad ter wereld vleesreclame in het openbaar. De gokmarkt wordt door de overheid aan banden gelegd. Producenten van fossiele brandstoffen krijgen de wind van voren. Er is wat aan de hand in ons vakgebied. En positie innemen over al dit soort issues is positionering. De een vindt het schandalig en betuttelend dat Haarlem die vleesreclame verbiedt, we hebben immers de wet. De ander stelt dat er nu eenmaal een moreel en maatschappelijk doel behaald moet worden en vindt dat een verbod prima moet kunnen.  

Al deze uitspraken kun je feilloos in lijn zien met de profilering van de persoon die zich uit of het bureau dat erachter schuilt. Toch spelen al deze vragen in onze industrie en ook binnen ons eigen bureau. Hoe staan wij er dan in? En ook ik kom op een vorm van positionering uit. Wat niet zo raar is, want je probeert letterlijk een plekkie voor jezelf te vinden. 

 

Hoe staan wij als Coopr in onze klantkeuzes? 

‘We moeten als Coopr echt een uitspraak doen over het hoe en waarom van onze klantkeuzes’. Ik hoor het collega’s best wel eens zeggen. Als dat gebeurt dan merk ik aarzeling bij mezelf en ook bij Jody. Heeft het wel zin om nu zwart-wit te zeggen, we werken niet voor deze industrie, niet voor die en niet voor zus? Tuurlijk. Wapens, tabak en politiek. Daar hebben we niet zo’n zin in. En cryptohandel vind ik persoonlijk zwendel. Maar misschien vijf andere collega’s niet. Online gokken, sterke drank, frisdrank, chips, vliegtuigmaatschappijen, techbedrijven, autofabrikanten, olieproducenten. Je kunt er allemaal iets van vinden en er een mening over hebben. 

Kwestie van perspectief en impact 

Het zit in de natuur van de mens om alles wat groot is aan te pakken. Wat groot is waant zich onschendbaar, komt weg met het betalen van veel te weinig belasting, belast het milieu gigantisch, heeft sterke marktposities, zo stellen alle critici. Ik ga niet beweren dat zij ongelijk hebben. Vaak stel ik die mensen dan wel de vraag: van wie denk jij dat de oplossing uiteindelijk komt? En dan blijft het oorverdovend stil. Het is net zoals in de politiek heel aantrekkelijk om ergens tegen te zijn. Als ik dan toch een antwoord krijg dan komt het vaak neer op: ‘De overheid moet gewoon regels maken, en: startups komen wel met iets tofs’. Tsja. Volgens mij is de overheid tot nu toe niet de meest succesvolle partner geweest in het realiseren van verandering op belangrijke thema’s. De overheid is geen creërende partij.
 
Dus hoe je het ook wendt of keert, je hebt het grootkapitaal en de grote bedrijven die daadkrachtig zijn dus keihard nodig. En startups dan? Ze zijn zeer nuttig voor het eerste vuurtje. Neem Tesla. Zonder Tesla waren we nu lang zo ver niet met het elektrificeren van het wagenpark. Maar voor het maken van de echte schaal? Daar heb je infrastructuur voor nodig die geleverd wordt door… 

 
Onze positie: bedrijven die goede wil tonen en hulp kunnen gebruiken 
Dan terug naar wat onze positie wat mij betreft moet zijn. Wij willen graag werken voor organisaties die zich afvragen hoe ze moeten omgaan met de vraagstukken van deze tijd en bereid zijn daar iets aan te doen. Vragen die tien jaar geleden gesteld werden door een select clubje activisten zijn nu vraagstukken voor iedereen. Maar wel in een realiteit van een historie van misschien wel honderd jaar. Met klanten, medewerkers en aandeelhouders die er allemaal een net iets andere mening op nahouden en een belang hebben dat je niet zomaar opzij kunt schuiven. En met een publiek dat geen geduld heeft om de nuance op te zoeken. Maar ook de bedrijven die wel degelijk vooruitgang willen boeken, op de lange termijn de gewenste input kunnen maken, maar zich bevinden in een complexe realiteit. Dat vind ik persoonlijk de meest spannende opdrachtgevers, met name in de commerciële sectoren, dat is waar onze kracht ligt. Ook de communicatiediscipline zal mee moeten transformeren met de ontwikkelingen in zulke bedrijven.Eerlijk zijn over dilemma’s, de juiste toon vinden, wederzijds begrip opzoeken en toch zelfvertrouwen uitstralen door een proactieve communicatieve aanpak. Ja, dat is het werk dat ik zie zitten. 

Jos Govaart 7 september 2022

More articles like this

‘Je ziet veel revivalmerken alsnog mislukken’ image

‘Je ziet veel revivalmerken alsnog mislukken’

De absolute expert op het gebied van ‘oude merken’ is Richard Otto. De altijd bezige ondernemer, uitgever en organisator schreef meerdere boeken over dit onderwerp waarvan Merkdisruptie 2025 de nieuwste is. Aan Otto dan ook de vraag: hoe kan je nieuw leven inblazen in oude merken?

‘Hoe je oude merken weer tot leven wekt’ image

‘Hoe je oude merken weer tot leven wekt’

Er zijn van die namen die iedereen kent, maar waar toch de glans vanaf is. Denk aan V&D, Diadora of Lotto: ooit een hit in de voetbalkleedkamer, nu verstopt in de kelder van het collectieve geheugen. Maar wie zegt dat zo’n oud merk voorgoed dood is?

‘Mensen hebben wel wat beters te doen dan zich druk maken om jouw merk’ image

‘Mensen hebben wel wat beters te doen dan zich druk maken om jouw merk’

Sinds de uitgave van How Brands Grow ontbreekt Byron Sharp in geen enkele pitch meer. Terwijl merken zichzelf graag zien als lovebrands met een diepe connectie met hun doelgroep, draait het volgens Sharp allemaal om iets anders: mentale én fysieke beschikbaarheid.

See all articles

Where next for your brand?

Get in touch