Media: echte sensatiezoekers

Tijd voor een nieuwe ‘Top of Flop in de media’. De afgelopen week zag ik Okkie Durham een aantal keer op televisie verschijnen. Wie is Okkie hoor ik je denken. In 2002 werden de schilderijen ‘Zeegezicht bij Scheveningen’ en ‘Het uitgaan van de Hervormde Kerk in Nuenen’ uit het Van Gogh Museum gestolen. Door Okkie. Inmiddels zijn de doeken van Vincent van Gogh weer terecht en terug in het museum. Dat is goed nieuws, maar waarom krijgt Okkie nu weer zoveel aandacht?

Sensatiezoeker
Het verhaal van Okkie is passé. Althans het echte nieuws. Hij is een beroepscrimineel die doeken van Vincent van Gogh heeft gestolen en die zijn nu weer terecht. Einde verhaal, toch? Tenzij je uit deze slechte daad nog wat spin-off wil halen. Zoals Okkie. Van het stelen heeft hij geen spijt en voor wat extra sensatie betrekt hij Patrick Kluivert erbij. Et voila Okkie is terug in de spotlight. Hij mag zijn verhaal in allerlei televisieprogramma’s vertellen. Okkie vindt dat alleen maar ‘kicken’ (zijn woorden). Dit is geen nieuws, dit heet sensatie. Hij verdient geen podium of spreekruimte in actuele programma’s als De Wereld Draait Door. Of gaat het ons echt alleen om de kijkcijfers? Media: filter, check de feiten en wees neutraal
Ik heb mij vreselijk gestoord aan het televisieoptreden van Okkie. Wij mogen verwachten (zeker van NPO) dat wij in de media op neutrale wijze worden geïnformeerd over de belangrijkste zaken die er spelen. Gebaseerd op feiten met eventuele verdieping van experts.

Wij -het Nederlandse publiek- laten ons informeren door de media. We lezen kranten, kijken televisie en luisteren radio om te weten wat er in de wereld gebeurt. De media zorgt er mede voor dat we een mening vormen en ons in een bepaalde richting bewegen met z’n allen. De macht van media is groot. Sensatieverhalen als die van Okkie trekken aandacht, maar eigenlijk slaat dat nergens op. Dit is geen nieuws, maar pure sensatie en dat is wat mij betreft niet wenselijk en zeer ongepast.