De Gen-Z paradox van de nieuwsmedia

Want interesses, het merk waar het om gaat en nog veel meer variabelen geven je dan het antwoord. Dan is het altijd prettig dat we binnen het platform waar we actief zijn een hoop data kunnen krijgen met die specifieke inzichten. Maar in dit geval vond ik de hoofdvraag juist wél interessant. En dan vooral vanwege datgene achter de komma, op sociale media na. Want daar zit een interessante ethische vraag. En die luidt: “gooi je je principes als het gaat om data en privacy overboord als dat ertoe leidt dat de jongere generatie het journalistieke product consumeert?”

 

Feiten over de nieuwsconsumptie
Laten we even beginnen met wat feiten. Ruim de helft van mensen boven de 35 haalt z’n nieuws rechtstreeks van journalistieke nieuwsbronnen. Onder de 35 daalt dit vrij snel. Van de mensen tussen de 17 en 35 wordt 71% via indirecte bronnen zoals sociale media geconsumeerd. Waar die groep dan wel uithangt? Ja, dat weten we wel, op sociale media. Instagram, YouTube en TikTok. En daar wordt het voor journalistieke bedrijven -overigens terecht- lastig.

De wijze les van Joe
Ten eerste: zoals Joe Pulizzi ons altijd leerde: je moet je huis niet bouwen op vreemd land. Met andere woorden. De kern van je activiteiten uitvoeren op sociale media, is levensgevaarlijk, je hebt er zelf als bedrijf niks aan, omdat het publiek dat je daar opbouwt niet van jou is. Een tweede probleem heeft met de ethische houding van nieuwsbedrijven ten opzichte van big tech te maken. Big Tech is concurrent, big tech verzamelt en verkoopt data vaker dan Nederlandse nieuwsbedrijven lief is. Dat zijn allemaal argumenten om weg te blijven van dergelijke platforms als nieuwsmedium.

Het tegenargument: euro’s weggeven en ethische problemen
Maar dan het tegenargument. Natuurlijk ben ik zelf niet de benchmark. Ik was het ventje dat vroeger als eerste opstond om de kranten (BN de Stem/ De Volkskrant) op te rapen en vervolgens aan alle slaperige oogjes in het huis uitlegde wat er allemaal in de (sport-)wereld aan de hand was. Dat is nooit de norm geweest. Ook toen ik op de middelbare school zat, was het heus niet zo dat driekwart van de klas de krant las. Maar uit diverse onderzoeken blijkt wel degelijk dat dat percentage is afgenomen. En dat zou nog niet zo erg zijn, als er geen sprake zou zijn van algoritmes, filterbubbels en aanverwante ellende. Bij veel nieuwsmedia zijn de afgelopen maanden discussies gevoerd over de aanwezigheid op met name TikTok en X. Omdat het beleid van de bedrijven niet in lijn zijn met de eigen -core values- werd het een probleem. Een beetje een ophefprobleem uiteraard. Ik vraag me wel eens af of in deze discussie ook de kerntaak in de discussie aan bod gekomen is. Datgene wat er in het redactiestatuut staat. Dat laat zich in deze tijden niet beperken tot de krant of de app van de krant.

Blijf toch maar aanwezig
Het lijkt me een duivels dilemma maar als ik het voor het zeggen had bij een mediabedrijf dan zou ik zorgen dat ik heel veel kritisch schrijf over de bedrijven waar ik aan twijfel, maar dat ik vooral aanwezig blijf. Omdat je nu eenmaal je journalistieke taak te volbrengen hebt. Of je er nu munt uit slaat of niet.