Borstkanker is geen reis naar een warm land
De maand oktober staat wereldwijd bekend als de maand van de borstkanker. Nou ben ik een trouwe donateur van Pink Ribbon, maar alle acties die er in de herfstmaand de kop opsteken wekken intussen steeds meer ergernis bij me op. Koop de Pink Glossy en steun vrouwen in hun strijd tegen borstkanker. Koop leuke roze regenlaarzen en steun Pink Ribbon. Of post op Facebook: ‘Ik ga xx dagen naar land xx’ . Borstkanker is geen glossy magazine, geen reis naar een warm land en al helemaal geen vrolijk gekleurd stel regenlaarzen die je een vriendin cadeau doet. Aandacht vragen voor borstkanker en mensen bewustmaken van de ernst, dat snap ik en support ik. Maar kan dat niet op een andere manier?
Aandacht en donaties: daar gaat het om
Afgelopen week was ik in Chicago. Nog net oktober. Uiteraard hingen ook daar de Pink Ribbons in de stad. Om aandacht te vragen voor borstkanker en duidelijk te maken dat het dát moment van het jaar is. Op het vliegveld, in het straatbeeld hingen de Ribbons en in de dailies werd er de nodige aandacht aan besteed, maar dat leek het wel te zijn.
Totdat je een van de winkels binnenstapt een iets aanschaft…
Chicago is naast een pracht van een stad namelijk ook echt een relaxt ‘shoppingwalhalla’. Bij de meeste winkels waar ik afrekende kreeg ik na het er doorheen zwiepen van mijn credit card de vraag of ik 1, 2, 5, 10 of geen enkele dollar aan mijn totaalrekening wilde toevoegen als donatie aan het borstkankerfonds. Dan moet je net mij hebben, natuurlijk zeg ik dan geen nee. Hier 2, daar 1 en bij de volgende winkel weer 5 dollar. En ik denk dat er veel mensen zijn die hierop ook geen ‘nee’ zouden zeggen en graag een dollar extra neerleggen op zo’n moment voor het goede doel.
Het verhaal en de feiten zijn genoeg
Een slimme en doeltreffende aanpak als je het mij vraagt. En puurder.Geen vrolijke vrouwen met prachtige gestylde haren en fier vooruitstekende borsten die hun ‘Pink-waren’ aan de man brengen. Waarvan de stichting nog geen 2 procent van het opgehaalde geld zou investeren in onderzoek.Maar gewoon het verhaal en de ernst van de zaak, de cijfers en feiten op een rij in de krant. Besproken in een actualiteitenprogramma. En een effectieve samenwerking met winkeliers en ketens waarmee donaties rechtstreeks binnen gehaald worden voor onderzoek in plaats van in een nog dikkere, mooie glossy, roze golfballen of een Facebook-actie die wat mij betreft mijlenver afstaat van het ‘strijden tegen borstkanker’. Of nog mooier; fleurige slippers voor op dat tropisch eiland.
More articles like this
Hoe merken op kleine schaal de grootste fans kunnen bouwen
De band die voetbalclubs en hun supporters onderling hebben en onderhouden, is iets waar menig merk jaloers op zal zijn. Zij kunnen alleen maar dromen van fans zoals voetbalclubs die hebben. Maar waar grote, mondiale merken vaak denken dat ze daarvoor een miljoenenbudget nodig hebben, geloof ik dat je ook een voorsprong kunt creëren door op kleinere schaal aanwezig te zijn. Mits je als merk durft te kiezen.
‘Je bouwt geen community om het merk, maar om wat mensen met elkaar willen beleven’
Steeds meer merken dromen ervan: een trouwe community van fans die elkaar opzoeken, samen dingen doen en zich verbonden voelen met het merk. Maar werkt dat eigenlijk wel? En zo ja, voor wie dan? Jos kijkt er met een nuchtere maar scherpe blik naar. ‘Niet elk merk hoeft dit te doen. Maar als je het doet, moet je het goed doen.’
‘Waarom marketing (ook) mensenwerk blijft’
Afgelopen week sprak ik Wing Cheung. Die naam zegt je misschien niets, maar hij schreef een boek dat je als business-to-business marketeer even moet checken: Word B2B meesterverleider. Niet omdat hij nou de hele marketingwereld omverblaast met nieuwe theorieën, maar omdat hij iets doet wat we in deze AI-gekte bijna vergeten: hij gelooft in mensen.